Cukrzyca typu II – przebieg choroby

Cukrzyca to choroba metaboliczna charakteryzująca się hiperglikemią (podwyższonym stężeniem glukozy we krwi) wynikającą z defektu działania lub wydzielania insuliny (hormonu odpowiedzialnego za regulację poziomu glukozy we krwi). Przewlekła hiperglikemia powoduje uszkodzenie i zaburzenie czynności wielu narządów – oczu, nerek, nerwów, serce, naczyń krwionośnych.

Cukrzyca typu II to najczęstsza postać cukrzycy – stanowi ok. 80% przypadków rozpoznanej cukrzycy. Spowodowana jest postępującym upośledzeniem wydzielania insuliny z towarzyszącą insulinoopornością (niewrażliwość komórek ciała na działanie insuliny).

Cukrzyca typu II może być uwarunkowana genetycznie. Istotne znaczenie mają czynniki środowiskowe – przede wszystkim otyłość i mała aktywność fizyczna. Istotnym zjawiskiem w patogenezie cukrzycy typu II jest „lipotoksyczność”. Nadmiar trzewnej tkanki tłuszczowej uwalnia wolne kwasy tłuszczowe, które są metabolizowane w mięśniach przez co jednocześnie hamowany jest metabolizm glukozy.

Ponad połowa przypadków cukrzycy typu II przebiega bezobjawowo, a choroba jest wykrywana przypadkowo. Prawie u 90% pacjentów występuje otyłość, najczęściej brzuszna, a także nadciśnienie tętnicze i zaburzenia gospodarki lipidowej.

Wraz z postępem choroby zdolności wydzielnicze trzustki do syntezy insuliny zmniejszają się – konieczne jest zatem stałe monitorowanie przebiegu choroby oraz aktualizowanie strategii leczenia.

Źródło:

Szczeklik, Andrzej, and Piotr Gajewski. Interna Szczeklika 2020/21: Mały Podręcznik. Medycyna Praktyczna, 2020.