VET- TEST Koci Tyfus – zakaźne zapalenie jelit (FPV Ag)– panleukopenia to wysoce zaraźliwa choroba. Szczególne podatne na zachorowanie są kocięta nieszczepione, pomiędzy 6 tygodniem a 4 miesiącem życia. Czy Twój kot źle się czuje? Sprawdź, czy jego złe samopoczucie nie jest wynikiem zakażenia panleukopenią. Ze względu na wyjątkowo zaraźliwą naturę tej choroby, istotna jest natychmiastowa diagnoza w celu zapobiegania jej rozprzestrzenianiu się.

OBJAWY:

• wymioty
• biegunka (często z domieszką krwi)
• cuchnąca biegunka
• gorączka
• niechęć do jedzenia i znaczne posmutnienie

WSKAZANIA DO WYKONANIA VET- TESTU Koci Tyfus – zakaźne zapalenie jelit (FPV Ag)

• objawy charakterystyczne dla FPV
• kontakt z zakażonym osobnikiem
• adopcja pupila z dużego skupiska kotów np. adopcja kota ze schroniska, fundacji lub przygarniecie z ulicy
• przygarnięcie kociaka z przypadkowego miot
• przed adopcją drugiego kota ze schroniska, fundacji, ulicy, pseudohodowli
• profilaktycznie – kontrola stanu zdrowia­­­­

FPV (ang. Panleucopenia infectiosa felinum) to koci parwowirus, wywołujący chorobę  panleukopenię. Znaną inaczej jako zakaźne zapalenie jelit kotów, tyfus koci, agranulocytoza. Choroba jest bardzo zaraźliwa i może w krótkim czasie doprowadzić do śmierci wielu kotów. Na tę chorobę najbardziej podatne są kocięta, które nie mają jeszcze w pełni sprawnego układu odpornościowego. Jeżeli w domu jest kilka kociąt, a jedno z nich wykazuje już objawy zakażenia, prawie na pewno ta choroba dotknie całe stado. Panleukopenia jest niezwykle niebezpieczna dla kotek w ciąży, zagraża ich życiu. Miot chorej kotki ma bardzo małe szanse na przeżycie. Kocięta zazwyczaj nie dożywają porodu lub rodzą się z poważnymi uszkodzeniami. Parwowirus przenosi się między kotami poprzez kontakt z wydzielinami chorego zwierzęci, takimi jak ślina, krew, mocz nasienie, mleko lub innymi płynami ustrojowymi, a nawet przez pchły zakażonych kotów.  Od momentu zakażenia mija około trzech do pięciu dni, kiedy kot zaczyna mieć pierwsze objawy. Bardzo ważna jest izolacja chorego kota, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia choroby na inne zwierzęta. Wirus może utrzymywać się na zarażonym obszarze nawet rok, więc warto mieć to na uwadze, jeżeli mamy inne zwierzęta lub planujemy kolejną adopcję kota. Rekomenduje się przeprowadzenie badania na obecność wirusa zwłaszcza jeśli wprowadzamy nowego kota do domu lub nasz kot miał kontakt z innymi kotami.

• Wykonanie testu w domu redukuje stres u kota
• Dla kota w każdym wieku
• Szybki wynik z niewielkiej próbki – wynik po upływie 10 minut!
• Podstawowy element domowej apteczki kota

Przygotowanie: przygotuj poszczególne elementy zestawu testowego.

Krok 1: Pobranie próbki : ubierz rękawiczki dołączone do zestawu. Za pomocą wymazówki pobierz próbkę kału lub wymiocin kota.

Krok 2: Przygotowanie próbki: umieścić wymazówkę w probówce z buforem. Dociśnij wymazówkę do dna probówki i obróć ją kilkukrotnie. Podczas obracania dociśnij główkę wymazówki do dna i boków probówki.

Krok 3: Aplikacja próbki: kasetę testową umieścić na czystej i płaskiej powierzchni. Pobierz próbkę i wprowadzić 3 krople do studzienki kasety testowej (S).

Krok 4: Czekanie i odczyt: odczytaj wynik po upływie 10 minut. Nie interpretuj wyniku po upływie 15 minut.

• 1 jednorazowe rękawiczki
• 1 saszetka z testem kasetkowym
• 1 wymazówka
• 1 pipeta
• 1 bufor
• instrukcja użycia

Test ten stanowi początkowy etap diagnostyki i ma na celu dokonanie wstępnej oceny zdrowia kota. Wszystkie uzyskane wyniki powinny być poddane interpretacji przez lekarza weterynarii, dysponującego wszystkimi danymi klinicznymi, który wdrąży odpowiednie leczenie.