Darmowa wysyłka od 300 zł

Przerost gruczołu krokowego

Prostata (gruczoł krokowy, stercz) to niewielki narząd występujący u mężczyzn, zlokalizowany pod pęcherzem moczowym i otaczający cewkę moczową. Zadaniem gruczołu krokowego jest produkcja płynu będącego składnikiem nasienia.

Około 40-50 roku życia prostata ulega stopniowemu powiększeniu – mówimy wtedy o łagodnym rozroście stercza, którego częstym skutkiem są zaburzenia w oddawaniu moczu. Choć objawy te zgłasza ok. 50% mężczyzn po 75 roku życia, to aż u 80% z nich stwierdza się łagodny rozrost prostaty.

Zaburzenia w oddawaniu moczu mogą mieć postać:

– słabnącego strumienia moczu pod koniec mikcji

– uczucia niecałkowitego opróżnienia pęcherza

– dłuższego oddawania moczu słabym strumieniem

– oddawania moczu kroplami

– zwłoki w rozpoczęciu mikcji (chory musi chwilę odczekać zanim pojawi się strumień moczu)

– naglącego parcia na mocz

– zwiększonej częstotliwości oddawania moczu

W zaawansowanych przypadkach może dojść do zatrzymania moczu.

W przypadku wystąpienia objawów typowych dla przerostu prostaty należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który zbada pacjenta per rectum (palpacyjnie, przez odbyt) w celu oceny wielkości gruczołu. Dodatkowo zleci badanie ogólne moczu i pomiar stężenia PSA (swoistego antygenu sterczowego) we krwi.

W przypadku chorób gruczołu krokowego kluczowa jest opinia lekarza urologa. Dokładnie oceni on stopień zaawansowania choroby i wybierze odpowiednią metodę leczenia – leczenie zachowawcze, farmakologiczne lub chirurgiczne.  Całkowite wyleczenie jest niemożliwe, ale u większości pacjentów odpowiednio dobrane leczenie pozwala na uzyskanie znacznej poprawy. Nie istnieją skuteczne sposoby uniknięcia zachorowania na łagodny przerost stercza, ale jego wystąpienie nie jest związane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka prostaty.

Źródło:

Drabczyk, Robert. “Łagodny Rozrost Stercza.” Medycyna Praktyczna, 2017, www.mp.pl/pacjent/urologia/168064,lagodny-rozrost-stercza.

Szczeklik, Andrzej, and Piotr Gajewski. Interna Szczeklika 2020. Medycyna Praktyczna, 2020.

prevPOPRZEDNI ARTYKUŁNASTĘPNY ARTYKUŁnext