Jak leczyć kaca?

Kac to naturalna reakcja organizmu, który metabolizuje alkohol. Zależnie od ilości spożytego alkoholu i tempa picia oraz osobniczych predyspozycji może on trwać nawet 24h. Objawy kaca są zróżnicowane, ale ogólnie dominuje złe samopoczucie, zarówno psychiczne jak i fizyczne. Dolegliwości związane z kacem to ból głowy, bóle mięśni, suchość w jamie ustnej, wzmożone pragnienie, nudności, wymioty, biegunka, drżenie rąk, nadwrażliwość na światło.

Istotne jest również, że będąc na kacu, że pomimo już bardzo niskiego lub zerowego stężenia alkoholu we krwi wciąż obserwuje się znaczne pogorszenie sprawności psychomotorycznej.

Za większość nieprzyjemnych objawów kaca odpowiada aldehyd octowy, który jest głównym metabolitem alkoholu. Wpływ alkoholu na organizm to m.in.: odwodnienie i zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, hipoglikemia, zaburzenia snu.

Nie ma skutecznych metod bezpośredniego leczenia kaca, można jedynie próbować łagodzić jego objawy lub im zapobiegać. Dolegliwości takie jak ból głowy i mięśni zmniejszą dostępne bez recepty leki przeciwbólowe, np. ibuprofen. Należy je jednak stosować z umiarem, zwłaszcza przy towarzyszący dolegliwościach żołądkowo-jelitowych, ponieważ mogą podrażniać żołądek. Zarówno w trakcie spożywania alkoholu jak i „na kacu” powinno się przyjmować duże ilości płynów. Nie należy leczyć kaca napojami alkoholowymi, np. piwem! Dobrze, jeżeli spożywaniu alkoholu towarzyszy także spożywanie pokarmów, tak by zapobiegać spadkom stężenia glukozy. Na koniec spożywania alkoholu, przed pójściem spać warto nawet wypić roztwór glukozy w wodzie. Oczywiście, w uniknięciu nieprzyjemnych konsekwencji picia alkoholu zawsze bardzo pomocny jest długi odpoczynek i sen.

Źródło:

Fudała, Jadwiga. “Bezpieczne Picie Alkoholu.” Medycyna Praktyczna, 2018, www.mp.pl/pacjent/psychiatria/uzaleznienia/69551,bezpieczne-picie-alkoholu.

Pittler, Max H et al. “Interventions for preventing or treating alcohol hangover: systematic review of randomised controlled trials.” BMJ (Clinical research ed.) vol. 331,7531 (2005): 1515-8. doi:10.1136/bmj.331.7531.1515