COVID-19: testy antygenowe: wymazowy z nosa vs. test ze śliny
Wraz z upływem kolejnych miesięcy pandemii koronawirusa, na rynku pojawiają się coraz nowsze metody diagnostyki zakażenia SARS-CoV-2. Większość z nich jest łatwo dostępna komercyjnie, np. w postaci szybkich testów kasetkowych do domowej diagnostyki. Od dłuższego czasu antygenowe testy kasetkowe możemy kupić w aptece, bez recepty. Jednak dopiero od niedawna dostępne są nie tylko testy wymazowe z nosa, ale także testy wykonywane ze śliny. W obu przypadkach metoda diagnostyczna polega na wykryciu antygenu wirusa, jednak materiał badany, a tym samym sposób jego pobrania są różne.
Testy antygenowe
Niezależnie od tego jaki materiał biologiczny jest badany, ideą testów antygenowych jest wykrycie obecności antygenu, czyli specyficznego fragmentu budowy wirusa. Po pobraniu materiału do badania i jego ekstrakcji w buforze należy nanieść otrzymany roztwór na kasetkę testową. Jeżeli antygen jest obecny, to nastąpi „związanie” kompleksu ze specyficznymi przeciwciałami umieszczonymi na kasetce, co da wynik w postaci dwóch barwnych linii (jednej kontrolnej a drugiej testowej). Pozytywny wynik świadczy o obecności drobnoustroju w organizmie i zakażeniu.
Pobranie materiału
W przypadku szybkich testów antygenowych wykonywanych z materiału pobranego z nosa do każdego zestawu dołączona jest specjalna wymazówka. Prawidłowe wykonanie wymazu jest kluczowe, dlatego wymazówkę należy odpowiednio głęboko wsunąć do każdego z nozdrzy i potrzeć kilka razy o ścianę nosa.
Procedura testu ze śliny jest inna – w tym przypadku w opakowaniu nie znajdziemy wymazówki, ale specjalną probówkę z lejkiem. Do wspomnianej probówki należy wypluć porcję śliny na badanie. Na 10 minut przed badaniem nie można palić papierosów, żuć gumy, spożywać posiłków lub płynów. Na początek należy zakasłać kilka razy, a następnie wypluć ślinę bezpośrednio do probówki, do poziomu zaznaczonego linią.
Który test wybrać?
Oba testy mają porównywalną czułość i swoistość oraz wykrywają obecność SARS-CoV-2 w organizmie (1 do 7 dnia od zainfekowania).
Testy ślinowe mogą być preferowane w celu diagnostyki zakażenia u dzieci, u których pobieranie materiału z nosa wywołuje duży dyskomfort. U osób starszych, które mogą być niewspółpracujące lub mieć problem z odkrztuszaniem lepszym wyborem zapewne okaże się test z pobraniem materiału z nosa.
Testy ślinowe są chętniej wybierane także przez osoby z biżuterią w nosie (tzw. piercing). Konieczne jest jej usunięcie przed wykonaniem wymazu, co może być kłopotliwe.
Niektóre osoby ze względu na dyskomfort oraz konieczność samodzielnego wykonania badania będą preferowały test ze śliny. Należy pamiętać, że aktywne krwawienie z nosa jest przeciwwskazaniem do wykonania wymazu z nosa – w takiej sytuacji badanie jest możliwe dopiero ok. 24 h po ustaniu krwawienia.
U części osób, ze względu na przyjmowane leki lub choroby towarzyszące produkcja śliny jest zmniejszona (tzw. kserostomia), a co za tym idzie pobranie próbki utrudnione. W takiej sytuacji lepszym wyborem okażą się testy wymazowe z nosa.
Zobacz także:
