WITAMINA D: Czym różni się witamina 25(OH)D od 1,25(OH)2D? Metabolizm witaminy D.

Pod wpływem promieniowania UV ze światła słonecznego, zawarta w naszej skórze prowitamina D (7-dehydrocholesterol) ulega przekształceniu w witaminę D3 (cholekalcyferol). Witamina D3 (cholekalcyferol) jest również dostarczana wraz z pożywieniem. Najwięcej cholekalcyferolu zawiera mięso niektórych ryb (łosoś, dorsz, tuńczyk, śledź, makrela, sardynki, węgorz i inne) oraz tran. Ważnymi źródłami cholekalcyferolu są również: wątroba, ser, żółtko jaj i niektóre grzyby.

Następnie witamina D3 drogą krwi jest transportowana z jelita i skóry do wątroby. W wątrobie dochodzi do 1-szego etapu hydroksylacji witaminy D poprzez enzym 25-hydroksylaza. Efektem tej hydroksylacji jest postać 25(OH)D zwana kalcydiolem, która może być magazynowana przez wiele tygodni. 25(OH)D (kalcydiol) jest dobrym wskaźnikiem czy dostarczamy organizmowi odpowiednią ilość witaminy D3 z pożywieniem, słońcem lub suplementami (zobacz też: Jak sprawdzić skuteczność suplementacji witaminy D?). Niestety osoby z przewlekłymi chorobami wątroby mają upośledzony pierwszy etap hydroksylacji (przekształcający witaminę D3 w 25(OH)D).

Kolejnym etapem metabolizmu witaminy D jest ten, kiedy forma 25(OH)D jest transportowana drogą krwi do nerek. Tam zachodzi drugi etap hydroksylacji. W nerkach, przy udziale enzymu 1α-hydroksylazy powstaje aktywny biologicznie metabolit 1,25(OH)2D (kalcytriol). Ta forma witaminy D trafia do wielu narządów organizmu wpływając na jego funkcje. Niestety osoby z przewlekłymi chorobami nerek mają upośledzony drugi etap hydroksylacji.

Ryc. 1. Metabolizm witaminy D.

Źródło:
Dembińska-Kieć, Aldona, et al. Diagnostyka Laboratoryjna z Elementami Biochemii Klinicznej. Edra Urban & Partner, 2018.